De kerkuil is een echte nachtbraker. Pas als het helemaal donker is, verlaat ie de zolders van boerenschuren, kerken en ruïnes om te gaan jagen. Je schrikt je rot als de vogel plotsklaps als een witte schim over je heen suist. Bij het vliegen maken zijn vleugels haast geen geluid, zodat muizen hem niet horen aankomen. Zo worden er heel wat van die kleine knaagdieren gevangen. Die worden trouwens met huid en haar verslonden, helemaal naar binnen gewerkt. De botjes, de tandjes en huid worden later in uilenballen uitgebraakt; die vind je dan onder het nest. De kerkuil broedt tegenwoordig vooral in uilenkasten in boerenschuren, waar ze ook de winter doorbrengen.